Kva er naturrestaurering?

Me øydelegg myra til fordel for hytter, vegar, skogbruk, jordbruk og hagejord m.m. Restaurering handlar i stor grad om å få tilbake naturleg vatnbalanse, og arbeidet skjer hovudsakeleg ved bruk av gravemaskin for å lage demning, og hogst og rydding. 

Framande artar er ein stor trussel for naturmangfaldet. Les meir om kvifor og korleis du kan gjere ein forskjell her.

Når eit område er foringa eller øydelagt av menneskeleg aktivitet, eller eit byggeprosjekt eller ein veg skal ferdigstillast og grøntområde skal etablerast, er det en fin moglegheit til å revegetere området på naturen sine premiss.

I den ene enden av skalaen har ein prosjekt der ein ønskjer å tilbakeføre eit område slik det ein gong var. Eit godt døme er Hjerkinn skytefelt på Dovrefjell der Forsvarsbygg restaurerte området tilbake til natur. Norsk Institutt for naturforsking (NINA) var fagleg rådgjevarar, og gjorde samstundes eigen forsking. Les meir om Norges største naturrestaureringsprosjekt her. 

I den andre enden av skalaen har ein habitattiltak for å betre den økologiske tilstanden, til dømes ved ferdigstilling av byggeprosjekt. Ofte er det mindre ressurskrevjande å etablere og vedlikehalde til dømes engareal enn staudebed og grasplen, og ei naturbasert løysing kan difor vere eit godt alternativ båe for mennesker, dyr og blomer. ​

Å fjerne vegetasjon og leggje ut gytegrus for laks og sjøaure er døme på enkle habitattiltak for å betre den økologiske tilstanden i bekker og mindre elver. 

Klimatilpasning er og eit viktig argument for å restaurere vassdrag, til dømes ved å gje elva meir plass og revegetere langs vassdraget. 

Me mennesker breiar oss ut, og urbanisering sørgjer for eit fragmentert landskap og tap av leveområde for andre artar. Å gjere byrommet til ein stad for at andre artar kan trivst er difor viktig. Å åpne opp bekkar som før låg i røyr, etablering av blomeeng og utplassering av død ved og sandhaugar til insekta, treplanting og fjerning av framande artar er gode døme på urban restaurering. 

Opphør av tradisjonell landbruksdrift, hovudsakeleg gjengroing av slåttemarker og opphør av beiteområde, bidreg til eit stort tap av biologisk mangfald. Kun utbygging og skogbruk fører til fleire trua artar. Restaurering handlar ofte om å opne opp landskapet og etterlikne opprinneleg skjøtsel for å få tilbake artsmangfaldet.